Terug
Bel Enof Mail Enof

22-10-2019

Robin Hagen

Madelief: daar zit meer achter

De meeste mensen kennen mij als ‘de meest gestructureerde projectleider’ bij Enof en ja: ik ben iemand die gek is op overzicht, lijstjes, orde, duidelijkheid en rust en focus. Ik vaar daar heerlijk bij. Als dat er allemaal is, wéét ik dat het goed komt, of in ieder geval dat ik alles heb gedaan wat ik kon om ervoor te zorgen dat het goed komt! Maar er kleeft ook een groot nadeel aan zo gestructureerd zijn, en dat is dat je vaak wat minder flexibel bent.

Inflexibel zijn is onhandig, want met alle uiteenlopende projecten bij Enof is het niet altijd mogelijk om alles helemaal volgens planning te organiseren en regelen. We hebben zó vaak met andere factoren te maken, die ‘roet’ in mijn structuur gooien. Spoedklusjes die NU moeten worden opgepakt, input die niet op tijd komt, of bijvoorbeeld ziekte van een collega, noem maar op. In het begin kon ik daar onwijs geïrriteerd van worden. Puur en alleen omdat mijn eigen lijstje dan niet meer klopte en ik het gevoel had de controle weer te moeten herpakken.

Bij Enof leer ik nu dan ook dat het ook goed is om flexibel te kunnen zijn, en moeilijk dat ik dat soms vind! Ook al gaat dat steeds een stukje beter, waarom het voor mij zo moeilijk is om los te laten komt door de persoon die áchter de Madelief zit die jullie kennen: de oude Madelief.

De oude Madelief

Een lange tijd was ik namelijk het compleet tegenovergestelde van gestructureerd. Als kind was ik een dromer, een creatieveling, iemand die verdween in boeken en tekeningen. Ik lette niet op de wereld, want ik leefde in mijn eigen wereld. Mijn moeder liet me regelmatig herhalen wat ze had gezegd, zodat ze wist dat het was aangekomen. En ze zei altijd: “Als je hoofd niet vast zat, vergat je die ook nog!”
Tijdens en na mijn tijd op de kunstacademie, werd het leventje van chaos en gekkigheid groter. Ik werkte overdag voor mezelf: ik maakte schilderijen in opdracht en deed wat ontwerpwerk. In de avonden of zelfs nachten werkte ik in de horeca. Ik kon maar net de eindjes aan elkaar knopen. Een lange tijd was dit prima, totdat het leven mij inhaalde: er ging van alles mis en het was ineens niet meer prima.

“Als je hoofd niet vast zat, vergat je die ook nog!”

Madelief, projectleider

“Als je hoofd niet vast zat, vergat je die ook nog!”

Madelief, projectleider

Het roer om

Door een relatiebreuk na ruim 8 jaar kon ik mijn huis niet meer betalen, en na de zoveelste klus in opdracht waar ik totáál geen energie van kreeg, nam ik een radicaal besluit: ik stopte met schilderen, stopte met de horeca en ging werken als personal assistant in een fotografiestudio. Met een eerlijke blik bracht ik mijn leven, mijn financiën en toekomstperspectief in kaart. Vooral de financiën zagen er in het begin niet zo best uit. Maar hóe lekker voelde het om grip te krijgen op de zaak. Ik kreeg alles beetje bij beetje onder controle en boekte kleine succesjes. Binnen een jaar had ik de schulden afbetaald, een vaste baan en een eigen appartement.

Ik kán dingen

Door al die kleine succesjes, door die grip op mijn leven, kreeg ik steeds meer zelfvertrouwen. Ik deed steeds meer dingen die ik 10 jaar geleden nóóit voor mogelijk had gehouden. Ik stond elke dag megavroeg op, werkte op een kantoor, was dé regelneef geworden, had alles onder controle en het voelde heerlijk! Ik kán gewoon dingen! Ik groeide hard als mens, en dat doe ik nog steeds: nu leer ik dat ik soms dingen mag loslaten en dat het dan óók goed komt. Mijn motto is: “Doelen zetten, doelen halen”, en een goede balans vinden tussen grip en loslaten was het doel van dit jaar. Na een totale stop van vier jaar heb ik zelfs het schilderen weer een klein beetje opgepakt en ben ik weer wat creatief bezig.

De oude Madelief is niet voorgoed verdwenen, en dat is maar goed ook. Ze helpt me om nóg beter de balans te vinden tussen structuur en flexibiliteit.

Enof, daar zit meer achter

Meer blogs uit ons makershart